Wat is er met de bomen gebeurd? Ze zijn helemaal groen. Van die kleine, lichtgroene, tere blaadjes. Prachtig. En weet je? Bomen letten niet op het weer. Ze vinden het niet erg als het koud is. Of regent. In tegendeel. De regen zorgt ervoor dat ze groeien. Dat de blaadjes groeien. Dat ze weer in vol ornaat kunnen stralen straks.
Is het ook niet zo in ons leven? Hebben we niet juist de donkere, regenachtige dagen nodig? Om te groeien? Om te ontwikkelen? Om te leren? Om onszelf te kunnen zijn?
Wat er ook gebeurd is in jouw verleden, het heeft je gemaakt wie je nu bent. En je bent perfect. Gewoon zoals je bent. Echt. Jij bent jij. En welke stemmetjes er ook beginnen te roepen nu… Jij hoeft jezelf niet te beoordelen. Veroordelen misschien zelfs. Jij bent helemaal perfect. En geloof me, ik weet hoe moeilijk het is om NIET te oordelen. Ik was er een meester in. Maar ik heb geleerd dat ik het kan omdraaien. Dat als je het oordeel loslaat, dat je dan helemaal jezelf kunt zijn. Echt jezelf. Gaaf hè?
Omarm jezelf
Dat betekent niet dat het altijd makkelijk is. Dat kan ik je niet beloven. Want uitdagingen en situaties zijn er altijd. Maar als je meer het moment kunt waarderen, gewoon wat het is, zonder te oordelen, dan kun je ervan leren. Dan kun je kiezen hoe je reageert, voordat je er helemaal in meegezogen wordt. Kies je een slachtofferrol? Of kies je liefde en kun je jezelf omarmen, midden in de situatie?
Misschien zie je de les die je ervan mag leren. Of zie je iets kleins waar je op dát moment dankbaar voor kunt zijn. Iets wat je kan waarderen. Even genieten. Middenin die uitdagende, nare situatie. Of misschien zie je het later, dat is ook heel goed. Dankbaarheid is een van de mooiste emoties die je kunt hebben.
Ontploffende kleurenpracht
Maar stel je voor dat je inziet waarom dit gebeurt.
Dat je weet dat tranen oké zijn.
Dat je voelt dat je perfect bent. Altijd.
Kijk maar naar buiten, zie de schoonheid van de natuur. Zie je de kleurenpracht die ontploft in de bomen?
Of zie je de glimlach op het gezicht van je kind. Of die van een vreemde midden in de supermarkt.
Hoor je de vogels zingen?
Geniet je van je kopje thee?
Waar je ook maar dankbaar voor kunt zijn. Op dat moment. Alles is goed. Echt.
Sta versteld van je dankbaarheid
Nu, op dit moment, ben ik zo dankbaar dat ik in het bos ben. Dat ik hier zit te schrijven in mijn kleine notitieblokje. Dat ik de zon op m’n gezicht voel , terwijl het een kwartiertje geleden zo keihard regende dat het me weer tegenhield om naar buiten te gaan. Maar de regen had me al drie dagen binnengehouden.
