“Wees jezelf, er zijn al zoveel anderen.”
Zo’n bekende quote. Mooi. Bijzonder om je te realiseren dat het echt waar is. Je kan maar één iemand zijn en dat is jezelf. Maar soms vraag je je misschien net als ik af: Hoe doe ik dat dan? Mezelf zijn.
Al die rollen, etiketjes en labeltjes die je opgeplakt hebt gekregen. Of misschien heb je ze zelf wel opgeplakt. Dat is eigenlijk allemaal ‘van die ander’. Verwachtingen die anderen van je hebben. Verwachtingen die je van jezelf hebt. Verwachtingen die je rol met zich meebrengt. Als mama, dochter, vrouw. En voordat je het weet, raak je jezelf kwijt.
Ik heb zo lang geen idee gehad wie ik zelf was. Ik leefde wel, maar zat zo lang en vaak in de slachtofferrol (die ik mezelf opgelegd had). Het leven overkwam me. Ik was het leven van anderen aan het leven.
Wees jezelf, er zijn al zoveel anderen
Ik realiseer me nu dat ik deze quote voor het eerst hoorde bij mijn coach. Hij leerde mij dat ik zelf kon kiezen. Kiezen hoe ik op een situatie reageer. Altijd. En dus altijd de touwtjes in handen heb. Keuze in plaats van slachtoffer. Er ging een wereld voor me open…
Je grootste verantwoordelijkheid is om jezelf te zijn
De laatste tijd, deze week, vandaag, nu… heb ik vaak het gevoel dat ik niet helemáal mezelf kan zijn. Durf ik niet echt te zeggen wat ik wil zeggen. Durf ik een blog niet te publiceren omdat ‘ie zo persoonlijk is.
Maar weet je, het is mijn grootste verantwoordelijkheid om mezelf te zijn. Gewoon wie ik NU ben. En wie ik wil zijn is misschien iets anders. Maar dat komt wel. Daar werken we aan.
Voor nu kan ik alleen maar mezelf zijn. De angst er laten zijn. Mezelf en mijn angst omarmen. Mijn angst als een vriend verwelkomen en hem laten vertellen wat er aan de hand is. Een stem geven. Een pen om zijn verhaal op te schrijven. Letterlijk.
En dan verandert mijn angst in begrip, liefde en warmte. En kan ik weer doen wat ik écht wil. Wat mijn hart me vertelt dat ik mag doen. Echt mezelf zijn. Puur. Ik. Mezelf.
