Drijfnat ben ik. Toen ik net hierheen fietste, striemde de regen in mijn gezicht. Ik zie bijna niet wat ik schrijf. Te grote druppels op mijn bril. Maar… ik ben buiten. Zit hier aan de rand van het bos te schrijven en ik geniet. Het ziet er vast maf uit in mijn regenpak. Maar dát …
Hoe helpt een keuze maken in beweging te komen? Lees verder »
Totaal in gedachten verzonken fiets ik door het bos. Fietstassen volgeladen met boodschappen. Ik moet wel doorfietsen anders zijn de waterijsjes water. Toch fiets ik door het bos al duurt dat wat langer. Ik wil gewoon even genieten van het bos. Ik hoor de vogeltjes en zit stilletjes na te denken. Waarover? Geen idee. Geen …
Wat is er met de bomen gebeurd? Ze zijn helemaal groen. Van die kleine, lichtgroene, tere blaadjes. Prachtig. En weet je? Bomen letten niet op het weer. Ze vinden het niet erg als het koud is. Of regent. In tegendeel. De regen zorgt ervoor dat ze groeien. Dat de blaadjes groeien. Dat ze weer in …
De lente is in aantocht. Sterker nog, hij is er al. Voel jij het ook? De zonnestralen zijn warmer. De blaadjes verschijnen aan de struiken. Dikke knoppen in de bomen. De natuur ontwaakt uit zijn winterslaap. En jij? Hoe ontwaak jij?
Het lijkt wel of ik 5 tegen 5 zit te kijken. Licht uit… spot aan. En de finale begint. Maar ik sta hier gewoon in het bos. Even te genieten van de zon. En de zingende vogels. Alsof het echt al lente is. En ineens… boem… donker. Zon achter de wolk. Licht uit.
De wind rukt aan mijn paraplu. Het waait eigenlijk te hard. Maar mét paraplu word ik toch echt minder nat. Even omkijken met de paraplu half voor mijn gezicht blijkt levensgevaarlijk: Ik bots direct op een keurig op de stoep geparkeerde kliko die nog op de vuilniswagen wacht. Even opletten, Marij!
Herfst is maar een raar seizoen. Zo dubbel. Prachtige herfstkleuren. Kale naaktheid. Leeg. Kaal. Zo verschillend en zo met elkaar verbonden. En toch, van de herfstkleuren hou ik enorm. 1000 verschillende herfsttinten in een bos. Maar de kaalheid die erop volgt? De leegte, verstilling? Winter zelfs? Niks aan. Koud en ellendig.
Wat er gebeurt als je je blik verruimt… Ik ga een andere route naar de bushalte en fiets tussen de maisvelden door. Alleen, er is geen mais meer. Geoogst. Het eerste wat ik zie is een open veld. Daarna realiseer ik me, hé de mais is weg. Kan weer om me heen kijken. Ik zie …
Weet je nog dat ik schreef over die andere geluiden die ik hoorde van een uil? Als indiaan-geoehoe. Mag van mij in de Dikke Van Dalen. Mijn woord van het jaar. Want hoe noem je dat geluid eigenlijk dat indianen maken?
Laatst ontdekte ik bij mezelf dat ik op verschillende manieren loop. Als ik naar het bos loop ben ik eerst nog bezig met alles wat er moet gebeuren, alle gedachten over wat ik moet doen, wat ik vooral niet moet vergeten. Ja die komen ook vooral in het bos, lekker handig zonder schrijfblokje. Dus dat …
Het schemert al. Nu pas ga ik naar het bos. Vanmiddag heb ik me toch weer tegen laten houden door de regen. Het was wel een enorme stortbui, dus ik vond dat dat mocht. Eenmaal in het bos vallen de geluiden op. Hele andere geluiden dan overdag. Nou ja, het is nét avond.
Ik heb de bus gemist. En daarom heb ik heb een half uurtje over. Niet meer. Het is genoeg om het bos in te lopen en te genieten. De zonnestraal door de bomen heen. De warmte van diezelfde straal. Ik heb veel om over na te denken, maar het bijzondere gebeurt ook vandaag weer. Zodra …
