Die magische verstilling van sneeuw. Alleen al de aanblik van het hele dunne laagje verse sneeuw vanmorgen heeft effect op mij. Heb jij dat ook we eens gemerkt? Een bepaalde rust en sereniteit in de sneeuw. Als het gestopt is met sneeuwen en de sneeuw zo onberispelijk vers lonkt . De knisper onder je schoenen …
Bepakt en bezakt zitten we in de trein. Stampvol is ‘ie. Uiteindelijk ploffen we op de klapstoeltjes op het balkon neer. Hier is de ruimte (en de relatieve rust) om ons heen om onze spullen met gemak kwijt te kunnen, precies waar we vanmorgen om vroegen. Er is hier zelfs stilte, want die paar mensen …
Totaal in gedachten verzonken fiets ik door het bos. Fietstassen volgeladen met boodschappen. Ik moet wel doorfietsen anders zijn de waterijsjes water. Toch fiets ik door het bos al duurt dat wat langer. Ik wil gewoon even genieten van het bos. Ik hoor de vogeltjes en zit stilletjes na te denken. Waarover? Geen idee. Geen …
Wat is er met de bomen gebeurd? Ze zijn helemaal groen. Van die kleine, lichtgroene, tere blaadjes. Prachtig. En weet je? Bomen letten niet op het weer. Ze vinden het niet erg als het koud is. Of regent. In tegendeel. De regen zorgt ervoor dat ze groeien. Dat de blaadjes groeien. Dat ze weer in …
De lente is in aantocht. Sterker nog, hij is er al. Voel jij het ook? De zonnestralen zijn warmer. De blaadjes verschijnen aan de struiken. Dikke knoppen in de bomen. De natuur ontwaakt uit zijn winterslaap. En jij? Hoe ontwaak jij?
Winnen. Verliezen. Twee tegenpolen. Of toch niet? Kun je verliezen en toch winnen? Ik denk het wel. Je kunt fysiek iets verliezen en je toch een winnaar voelen.
Dát was een inspirerende dag. Een dag vol met mensen die wel een beetje hetzelfde denken als ik. Die ik snap. Die mijn gedachtenkronkels begrijpen. Alsof we op dezelfde golflengte zitten. Is dat inspiratie? Is dat alles?
Ken jij de traditie van een paasvuur? Waar ik woon is het een eeuwenoude traditie. Afgelopen week heb ik voor het eerst genoten van het paasvuur in het dorp. In die 6 jaar dat ik hier woon, heb ik nooit echt begrepen wat er nou zo bijzonder aan is. Voelde niet wat het betekende. …
Het lijkt wel of ik 5 tegen 5 zit te kijken. Licht uit… spot aan. En de finale begint. Maar ik sta hier gewoon in het bos. Even te genieten van de zon. En de zingende vogels. Alsof het echt al lente is. En ineens… boem… donker. Zon achter de wolk. Licht uit.
‘Mam! Moet je kijken! Sneeuw! Hier ligt heel veel! Kijk mam!’ De sneeuw op de velden maakt mijn meiden super enthousiast. Zoveel sneeuw hebben ze dit weekend nog niet gezien, dus ze weten niet waar ze kijken moeten. Het maakt de treinreis een stuk leuker voor ze.
De wind rukt aan mijn paraplu. Het waait eigenlijk te hard. Maar mét paraplu word ik toch echt minder nat. Even omkijken met de paraplu half voor mijn gezicht blijkt levensgevaarlijk: Ik bots direct op een keurig op de stoep geparkeerde kliko die nog op de vuilniswagen wacht. Even opletten, Marij!
Herfst is maar een raar seizoen. Zo dubbel. Prachtige herfstkleuren. Kale naaktheid. Leeg. Kaal. Zo verschillend en zo met elkaar verbonden. En toch, van de herfstkleuren hou ik enorm. 1000 verschillende herfsttinten in een bos. Maar de kaalheid die erop volgt? De leegte, verstilling? Winter zelfs? Niks aan. Koud en ellendig.
In de auto hoor ik “Waves”. Dat mooie liedje. Ik zie golven die alle kanten op rollen. Ik zit ogenblikkelijk op het strand, in de zomervakantie. In mijn gedachten, want zover is het nog niet.
‘Gaan we wandelen, mama?’ Ben ik een middag alleen met mijn oudste dochter en wat wil ze doen? ‘Naar het bos mama!’ Wat heerlijk dat ze dezelfde liefde voor het bos heeft als ik. Uiteraard lopen wij dus in het bos. Verwonderd, zo barstensvol verwondering liep ze door het bos te struinen. Ook omdat ze …
Wanneer heb je voor het laatst iets voor het eerst gedaan? Lees verder »
Wat er gebeurt als je je blik verruimt… Ik ga een andere route naar de bushalte en fiets tussen de maisvelden door. Alleen, er is geen mais meer. Geoogst. Het eerste wat ik zie is een open veld. Daarna realiseer ik me, hé de mais is weg. Kan weer om me heen kijken. Ik zie …
