Dát was een inspirerende dag. Een dag vol met mensen die wel een beetje hetzelfde denken als ik. Die ik snap. Die mijn gedachtenkronkels begrijpen. Alsof we op dezelfde golflengte zitten. Is dat inspiratie? Is dat alles?
Ik zit midden in mijn sollicitatiegesprek en schrijf over Nijntje. Want ja, wat kan je een tekstschrijver beter laten doen dan een tekst schrijven. Ook tijdens je sollicitatiegesprek. Nijntje dus. En als mijn tekstje ‘af’ is, valt mijn oog op het theebekertje. “Zorg voor jezelf en vergeet de ander niet” staat erop. Die inspireert ogenblikkelijk!
Laatst was ik met mijn meiden op een middeleeuws festijn op kasteel Cannenburch in Vaassen. Een middeleeuws tentenkamp op een middeleeuwse locatie. Wat een sfeer geeft dat! Steeds stond het kasteel daar op de achtergrond… Gaaf!
Herken je dit? Maandagmorgen half 7. De wekker gaat. Kreunend geef je een klap op de snooze-knop. En herhaalt dat rustig nog 3 keer, voordat je je met veel moeite uit bed hijst. Of gaat de wekker en sta je snel naast je bed omdat je zin hebt in de dag?
‘Mam! Moet je kijken! Sneeuw! Hier ligt heel veel! Kijk mam!’ De sneeuw op de velden maakt mijn meiden super enthousiast. Zoveel sneeuw hebben ze dit weekend nog niet gezien, dus ze weten niet waar ze kijken moeten. Het maakt de treinreis een stuk leuker voor ze.
Een rustige zondagmiddag. Mijn meiden kijken op tv naar ZAPP Music challenge van gisteravond. Noa schrijft met Nielsson samen een liedje: ‘Geen zin om sacherijnig te zijn’. Dit bedoelden we vanmiddag… Kijk maar.
Fiets jij zonder handen? Of fietst je kleuter al zonder zijwieltjes? Je kan er heel lang op oefenen, en ineens weet je hoe het werkt. Hoe je je evenwicht moet houden op je fiets zonder te vallen. Of je nou een kruimel van 4 bent die leert fietsen. Of zelfs een baby die leert lopen. …
Shit. Groeien doe je buiten je comfort zone. Daar waar het ongemakkelijk voelt. Niet leuk zelfs. Naar. Je krijgt er soms letterlijk pijn in je buik van. Ga jij maar eens parachutespringen als je hoogtevrees hebt. Ook als je geen hoogtevrees hebt, kun je je vast voorstellen dat je er buikpijn van kunt krijgen. Ik …
In de auto hoor ik “Waves”. Dat mooie liedje. Ik zie golven die alle kanten op rollen. Ik zit ogenblikkelijk op het strand, in de zomervakantie. In mijn gedachten, want zover is het nog niet.
Kan je het je voorstellen? Na 40 jaar voor het eerst echt iets kunnen horen? Nieuwe technieken waardoor je, ook als je 100% doof bent en nog nooit iets gehoord hebt, ineens echt geluiden kunt horen. Je eigen stem horen, en die van de mensen van wie je houdt. Vogeltjes horen fluiten. Getoeter en geschreeuw.
Communicatie is taal. Taal is woorden. Geschreven of gesproken. Hoe vertel je wat je wilt zeggen? Maar communicatie is ook luisteren. Want hoe kan je het goede zeggen of schrijven als je niet geluisterd hebt naar wat de ander zegt of vraagt?
Weet je nog dat ik schreef over die andere geluiden die ik hoorde van een uil? Als indiaan-geoehoe. Mag van mij in de Dikke Van Dalen. Mijn woord van het jaar. Want hoe noem je dat geluid eigenlijk dat indianen maken?
